 |
|
|
| nadzieja.pl > książki > co mówił Jezus > o uzdrowieniu... |
|
||
|
CO MÓWIŁ JEZUS |
|
archiwum zagadnień:
Zbawiciel spotkał dwóch ślepców, którzy prosili Go o łaskę. Zapytał ich: „Czy wierzycie, że mogę to uczynić?” Oni zaś odpowiedzieli: „Tak jest, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: „Według wiary waszej niechaj się wam stanie. I otworzyły się ich oczy” MAT. 9,28-30. Jezus wypędził ducha nieczystego z córki syrofenickiej niewiasty, która przyszła błagać Go o pomoc MAR. 7,25-30. Po zejściu z Góry Przemienienia uzdrowił młodzieńca trapionego przez złego ducha. Na drodze, blisko Jerycha, siedziało dwóch niewidomych mężczyzn, którzy wołali do Jezusa: „Zmiłuj się nad nami, Panie, Synu Dawida!” Wtedy Jezus przystanął i zapytał ich: „Co chcecie, abym wam uczynił? Mówią do niego: Panie, aby otworzyły się oczy nasze! Ulitował się tedy Jezus, dotknął ich oczu i zaraz przejrzeli, i poszli za nim” MAT. 20,30-34. Przy wielu innych okazjach Jezus uzdrawiał ludzi, których Mu przynoszono. W wielu miejscowościach i osadach, miastach i miasteczkach panowała radość, kiedy mnóstwo cierpiących czy kalekich stawało się na powrót pełnymi zdrowia i sił. Można sobie wyobrazić tę radość i powszechny podziw! A jakaż jest to radość, gdy ci, którzy przychodzą do Jezusa i modlą się w Jego imieniu, są po dziś dzień uzdrawiani przez Baranka Bożego! W 2 MOJŻ. 15,26 czytamy: „Ja, Pan, twój lekarz”. Paweł pisze: „A Bóg mój zaspokoi wszelką potrzebę waszą według bogactwa swego” FILIP. 4,19. Czy fakt, że Bóg nam pomaga, nie powinien skłaniać nas do współdziałania z Nim? Czy to oznacza, że Bóg zawsze będzie działać w sposób cudowny, nadnaturalny, a nie w sposób, który my nazywamy „naturalnym”? Oczywiście, że działa On i tak, i tak.
Miliony ludzi uwalnia się dziś od chorób bez jakiejkolwiek modlitwy.
Mówimy, że zostali uzdrowieni przez samą naturę, albo „wyleczyli
się”. Czy jednak to nie Bóg przywrócił im zdrowie?
Nie żądajmy od Boga, aby czynił to, co my sami możemy zrobić.
Ponieważ w trosce o ciało należy się właściwie odżywiać, czyńmy to,
nie czekając, aż Bóg dostarczy nam na stół gotowe potrawy. Skoro
rolnik sam uprawia pole, sieje ziarno i zbiera plony, to znaczy, że
Bóg nie wyręcza go w jego pracy, ale „zaspokaja wszystkie potrzeby”
dając mu we wszystkim swe błogosławieństwo. Każde uderzenie serca i
tchnienie życia pochodzi od Niego.
On czuwa nad nami. [
Istotnie Bóg używa czasem swej cudownej mocy uzdrawiania i
oczyszczania nas, ale niekiedy naturalne środki służą ku
uzdrowieniu. Bóg nie chce, abyśmy oczekiwali wyłącznie cudów. Kiedy
troszczył się o życie proroka Eliasza, każdego ranka i wieczora
posyłał mu chleb i mięso przez kruki
1 KRÓL. 17,3-6. Żywność otrzymywał więc Eliasz w sposób cudowny,
wodę — w sposób naturalny. Jednym i drugim sposobem chronił Pan
proroka przed śmiercią. „W owych dniach Hiskiasz śmiertelnie zachorował. I przyszedł do niego Izajasz, syn Amosa, prorok, i rzekł do niego: Tak mówi Pan: Uporządkuj swój dom, albowiem umrzesz, a nie będziesz żył. Wtedy Hiskiasz obrócił się twarzą do ściany i modlił się do Pana, i rzekł: Ach, Panie! Wspomnij, proszę, że postępowałem wobec ciebie wiernie i szczerze, i czyniłem to, co dobre w twoich oczach. Następnie Hiskiasz wybuchnął wielkim płaczem. I doszło Izajasza słowo Pana tej treści: Idź i powiedz Hiskiaszowi: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, twojego ojca: Słyszałem twoją modlitwę, widziałem twoje łzy. Oto dodam do twoich dni piętnaście lat”. Czy myślicie, że Hiskiasz natychmiast wyskoczył z łóżka i postanowił o nic już nie pytać lekarza i nie stosować żadnych leków? W tym samym rozdziale, w dwudziestym pierwszym wierszu czytamy wyraźnie: „I rzekł Izajasz: Niech wezmą plaster figowy i przyłożą go na wrzód, aby wyzdrowiał”. W 2 KRÓL. 20,8 jest powiedziane, że trzeciego dnia król mógł już o własnych siłach udać się do świątyni. Czy to było cudowne uzdrowienie? Tak, ale z zastosowaniem naturalnych leków i środków medycznych. Było odpowiedzią na żarliwą i głęboką modlitwę.
Wielu ludziom Pan przywrócił zdrowie przez swoje wierne sługi. Kiedy
Tymoteusz chorował, Paweł zalecał mu naturalne środki lecznicze
1
TYM. 5,23. Jednak zawsze towarzyszyły temu głęboka wiara i ufność w
Bożą pomoc. Zbawiciel nakarmił pięcioma bochenkami chleba i dwiema małymi rybami wielotysięczną rzeszę MAT. 14,15-21. Mógł bez trudu nakarmić ludzi bez dzielenia tej skromnej porcji żywności na części, ale Jezus właśnie tak chciał uczynić, aby w ten, a nie w inny sposób okazać swoją twórczą moc. Łamał więc chleb i dzielił ryby, a potem resztki zebrano do koszy. Kiedy Jezus wjeżdżał do Jerozolimy witany przez tłumy, które wyszły Mu na spotkanie, dosiadał osiołka, choć mógł wybrać jakiś inny środek transportu, bardziej reprezentacyjny, mógł jechać na przykład królewskim rydwanem MAT. 21,1-9. Jest oczywiste, że wszechwiedzący Pan mógł uzdrowić ślepców czy nawrócić grzeszników bez współudziału ludzi, a jednak często działał przez nich. Jeśli człowiek modli się całą duszą o uzdrowienie czy ratunek, Bóg okazuje mu łaskę za pośrednictwem lekarza, pielęgniarki, nauczyciela, kaznodziei lub tego, co zwykliśmy określać mianem „przypadku”. Dlatego obowiązkiem chrześcijanina jest dbać o zdrowie, leczyć się, stosować odpowiednią dietę, chodzić do lekarza, uprawiać regularnie ćwiczenia gimnastyczne, racjonalnie pracować i odpoczywać. Z drugiej strony znam, a może i inni również znają, przypadki cudownego uzdrowienia, cudownej pomocy Bożej bez użycia jakichkolwiek lekarstw czy środków pomocniczych. Mój własny ojciec jako młody człowiek doznał właśnie tak wspaniałego uzdrowienia w odpowiedzi na modlitwy zanoszone do Boga.
Kiedyś brałem udział w modlitwach błagalnych o uzdrowienie młodej
kobiety. Gdy jakiś czas później jej matka, czytając Biblię,
wypowiadała słowa z Ewangelii Mateusza: „Wiara twoja uzdrowiła cię”
(9,22), chora wstała
Każdy, kto zwraca się w czasie choroby do Boga, musi to czynić z
niezachwianą ufnością i nadzieją. Powinien rzeczywiście wierzyć, że
Bóg „nagradza tych, którzy Go szukają”
HEBR. 11,6. Nigdy nie wolno
zapominać słów Zbawiciela: „Niech się stanie według wiary twojej!”
W wielu miejscach w Piśmie Świętym znajdujemy radę, abyśmy modlili
się w każdej potrzebie. W
MAR. 11,24
czytamy słowa Jezusa skierowane
do apostołów i do wszystkich Jego wyznawców: „Wszystko, o cokolwiek
byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a
spełni się wam”.
Jeśli nie mówi się tu wyraźnie o chorobie ciała, to jednak wiadomo,
że i o nią tutaj chodzi, ponieważ w pojęciu „we wszystkim” mieszczą
się również dolegliwości czy utrapienia wywołane chorobą.
Niektórzy ludzie zaczynają dopiero wtedy modlić się i prosić Boga
o pomoc, kiedy już zawodzą wszystkie możliwe środki leczenia.
Postępują Częstokroć powaleni chorobą nie wstajemy z łóżka, ponieważ nie prosimy o to Zbawiciela. Chrześcijanin powinien w czasie choroby prosić Boga o wyzdrowienie i modlić się o to. „Cierpi kto między wami? Niech się modli” JAK. 5,13. Jest prawem i obowiązkiem chrześcijan modlić się wspólnie o uzdrowienie chorych. Jedni powinni modlić się za drugich, pomagać im i nieść ulgę w cierpieniach. Z całą pewnością choroba to okazja do modlitwy błagalnej. Modlitwa o wyzdrowienie, o powrót do zdrowia jest modlitwą na wskroś praktyczną i potrzebną. Pamiętać musimy również, że nie zawsze wolą Bożą jest uzdrowienie chorego. W 2 KRÓL. 13,14 czytamy, że Elizeusz zachorował i musiał umrzeć. Był to człowiek poświęcony, wierny sługa Boży i prorok, a jednak wyzdrowienie Elizeusza nie było wolą Bożą. Paweł musiał swego wiernego współpracownika, Trofima, który był chory, zostawić w Milecie 2 TYM. 4,20. Dlaczego nie uzdrowił go? Nic nie wskazuje na to, żeby Paweł lub sam Trofim byli obwiniani z tej przyczyny. W FILIP. 2,27 czytamy, że Epafrodyt „chorował tak, że był bliski śmierci; ale Bóg zmiłował się nad nim”. Dowiadujemy się dalej, że Epafrodyt pracował dla sprawy Chrystusa ponad siły, nie szczędząc zdrowia i nie mając czasu na odpoczynek. Innym tego typu przykładem niech będzie apostoł Paweł, który trzykrotnie modlił się, jak pisze, o uwolnienie go od cierpienia ciała, od „wysłannika szatana”, który go trapił i upokarzał. Bóg nie spełnił jego prośby i odpowiedział mu: „Dosyć masz, gdy masz łaskę moją, albowiem pełnia mej mocy okazuje się w słabości” 2 KOR. 12,9. Wszystkie przytoczone tu fakty dowodzą, że i najwięksi spośród świętych mieli swoje ludzkie słabości i dolegliwości, a Bóg nie zawsze leczył je i usuwał. Nie człowiekowi jest dane roztrząsać plany Boże.
W swej nieskończonej mądrości Bóg czyni właśnie to, co jest dla nas
najlepsze. Patrzy w przyszłość, a człowiek nie zna jej tajemnic,
tajemnic swego losu. Choroby i śmierć znikną wśród ludu Bożego
dopiero przy powtórnym przyjściu na świat Chrystusa.
Wtedy wszystkie słabości ciała zostaną uleczone raz na zawsze. To,
co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, życie doczesne — w
żywot wieczny. „Albowiem to, co skażone, musi przyoblec się w to, co
nieskażone,
i to, co śmiertelne, musi przyoblec się w nieśmiertelność. A gdy to,
co skażone, przyoblecze się w to, co nieskażone, i to, co
śmiertelne, przyoblecze się
w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo napisane: Pochłonięta
jest śmierć w zwycięstwie! Gdzież jest o śmierci zwycięstwo twoje?
Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje?”
1 KOR. 15,53-55. [ W Piśmie Świętym czytamy, że Chrystus „niemoce nasze wziął na siebie i choroby nasze poniósł” MAT. 8,17. Jedynie w poranku zmartwychwstania nasze śmiertelne ciała będą zamienione na chwalebne. Wtedy nastąpi zupełne zbawienie, na które tak długo oczekuje całe stworzenie i my, którzy „wzdychamy w sobie, oczekując synostwa, odkupienia ciała naszego” RZYM. 8,23. Do tego czasu mamy przywilej prosić Boga w modlitwie o pomoc i łaskę, mamy prawo modlić się o to w imię Chrystusa Pana. Niewątpliwie jest wolą Boga, aby chrześcijanie prosili o Jego łaskę w każdym strapieniu, cierpieniu, w nieszczęściu i chorobie. Jest to przywilej sprawiedliwych. Chciejmy do nich należeć! Bądźmy ufni, posłuszni i wdzięczni wobec naszego Pana. Jeśli pozwolimy Bogu wyrugować grzech i występek z naszego życia, jeśli spełnimy Jego wolę, znajdziemy cudowną odpowiedź na nasze modlitwy o uzdrowienie ciała i oczyszczenie duszy. Doczekamy się łaski Bożej, która ukoi naszego ducha, pokrzepi ciało, doda sił i odwagi. Nie zapominajmy jednak, że nie wystarczy wszystko opowiedzieć Bogu, zwierzyć Mu się ze wszystkich swych cierpień i trosk. To dopiero połowa, dopiero pierwszy krok. Trzeba Go prosić, tak jest, prosić o pomoc, o łaskę, o powrót do zdrowia i równowagi duchowej. Na tym polega istota rzeczywiście chrześcijańskiej modlitwy. Ludzie najczęściej mówią o czymś Bogu i uważają, że to była modlitwa. A to zaledwie połowa modlitwy. Przykład doskonałej modlitwy znajdziemy u Jezusa. Przypomnijmy sobie, jak Jezus modlił się do Ojca w Getsemane: „Nie moja, lecz twoja wola niech się stanie” ŁUK. 22,42. Chrześcijanin modląc się o powrót do zdrowia powinien odrzucić od siebie każdy zły występek, brzydzić się wszelkim grzechem. „Modlitwa płynąca z wiary uzdrowi chorego i Pan go podźwignie; jeżeli zaś dopuścił się grzechów, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie tedy grzechy jedni drugim i módlcie się jedni za drugich, abyście byli uzdrowieni. Wiele może usilna modlitwa sprawiedliwego” JAK. 5,15.16. Z tego wynika, że przyczyną choroby może być grzech.
W cytowanej już pracy E. G. White pt. „Śladami Wielkiego Lekarza”
czytamy: „Słowa naszego Zbawiciela: »Pójdźcie do mnie wszyscy (...)
a Ja wam dam ukojenie« przedstawiają uzdrowienie fizyczne, umysłowe
i duchowe człowieka. Chociaż ludzie ze swej własnej winy i z powodu
własnych swych błędów błądzą i cierpią — On lituje się nad nimi. W
Nim jest jedyna i niezastąpiona pomoc. Dla tych, którzy weń wierzą,
czyni On rzeczy wielkie”.
Jezus był wielkim nauczycielem i wspaniałym lekarzem. W dzisiejszych
dniach istnieje ogromna potrzeba uświadomienia wszystkim ludziom
wartości zdrowia i zasad, które pomagają je zachować. Wyraźnie
podkreślamy, 1. Nabieraj w płuca dużo świeżego powietrza, jak najgłębiej. Oddychaj pełną piersią. Prawidłowe oddychanie to przecież pierwsza potrzeba życiowa. Ludzie niestety rzadko o tym pamiętają, w rezultacie czego oddychają tylko górną częścią płuc. 2. Pij dużo czystej, najlepiej źródlanej wody. Picie wody to druga z najważniejszych życiowych potrzeb. Trudniej się bez niej obyć niż bez jedzenia. Niemal cztery piąte naszego ciała to woda. Wielu pije zbyt mało wody. Natomiast pije się — i niestety w nadmiarze, to, co szkodzi, np. alkohol. Palenie papierosów też ma niszczycielski wpływ na organizm. Kiedy rozpowszechniło się używanie tytoniu, nazwano go „dymem do picia”. Jest to szczególnie złośliwa trucizna, podobnie jak wszelkie narkotyki. 3. Powinieneś regularnie jeść zdrowe i proste potrawy. Każda część, każdy zakątek globu ziemskiego, ba!, każda rodzina, ma swoje ulubione potrawy, ale w każdej z tych potraw powinna być odpowiednia ilość witamin, błonnika, soli mineralnych, węglowodanów, białka i tłuszczu, i to we właściwej postaci. Dbając o zdrowie rodziny, trzeba na to zwracać baczniejszą uwagę. Bóg dał człowiekowi do jedzenia owoce, orzechy, ziarna zbóż i wielki wybór jarzyn, jak to czytamy w 1 MOJŻ. 1,29; 3,18. W tym idealnym jadłospisie w ogóle nie uwzględniono mięsa! Czytamy jednak w tej samej księdze, że po potopie Noe otrzymał polecenie spożywania również potraw mięsnych. Życie ludzkie gwałtownie zmieniło się od tego czasu. Noe znał podział na zwierzęta czyste i nieczyste. W arce znajdowało się po jednej parze zwierząt nieczystych każdego gatunku, a po siedem par zwierząt czystych 1 MOJŻ. 7,2; 8,20. Zwierzęta czyste przeznaczone były na symboliczne ofiary składane w służbie Bożej. Ich mięso miało być też pokarmem dla ludzi.
W czasach Mojżesza wyjaśniona została różnica pomiędzy zwierzętami
czystymi a nieczystymi, jak czytamy o tym w jedenastym rozdziale
Trzeciej Księgi Mojżeszowej. Istniał surowy zakaz spożywania mięsa
niektórych zwierząt, takich jak na przykład wieprz, królik, wielbłąd
i inne. Współczesna nauka wykazała, że w mięsie wieprzowym spotyka
się często zarazki trychiny powodujące paraliż całego organizmu
człowieka, a nawet śmierć. Lekarze twierdzą, że 25-35% obywateli
Stanów Zjednoczonych przechodziło w wyniku spożywania wieprzowiny
trychinozę, a są ludzie, którzy poza wieprzowiną nie uznają w ogóle
żadnego innego mięsa. [ Rada Pisma Świętego jest następująca: ułóż sobie najlepszy jadłospis uwzględniający Boże przepisy, na jaki cię stać i odżywiaj się regularnie potrawami smacznymi, zdrowymi, prostymi. Poza tym do jedzenia należy przystępować w pogodnym nastroju. Oto co mówi Księga Przypowieści: „Lepsza jest potrawa z jarzyn, a przy tym miłość, niż karmny wół wraz z nienawiścią” PRZYP. SAL. 15,17. 4. Korzystaj koniecznie ze słońca! Słońce to niezawodny lekarz i pomocnik. W jego promieniach giną wszelkie choroby. Słońce ma na nasz organizm cudowny, uzdrawiający wpływ. Posiada życiodajną siłę. Przy opalaniu się zachowaj jednak rozwagę i umiar. 5. Systematycznie uprawiaj ćwiczenia fizyczne. Bóg dał nam ciała przystosowane do wykonywania ciężkiej pracy i trudnych, skomplikowanych ćwiczeń. W wieku automatyzacji i motoryzacji rasie ludzkiej zaczyna grozić gwałtowna degeneracja. Zamiast korzystać z możliwości odbywania spacerów ludzie wolą jeździć samochodami czy tramwajami, a tempo życia staje się tak szybkie, że człowiekowi zaczyna brakować czasu na dbanie o zdrowie. Najodpowiedniejszą formą odpoczynku po pracy umysłowej jest szybki spacer. Komu czas na to nie pozwala, powinien wykonywać krótkie, ale o wiele intensywniejsze ćwiczenia! 6. Odpoczywaj w sposób właściwy! Chodzi tu o odpoczynek absolutny, poza rekreacją ruchową i pracą fizyczną. „Słodki jest sen pracowitemu” KAZN. SAL. 5,11 BG. Ludzie nie mogą zasnąć bez użycia środków nasennych. Układają się na poduszkach z podgłówkami, zamiast wyciągnąć się normalnie na łóżku. Zepsuci cywilizacją zapomnieli już, jaka jest prawidłowa pozycja ułożenia się do snu. 7. Trzeba zachować prawidłową postawę. Uczmy się stać i chodzić wyprostowani, a nie przygarbieni i pochyleni. 8. Arcyważna jest czystość ciała, rąk i pożywienia. „Bądźcie czyści!” — nawołuje prorok Izajasz. Stare przysłowie powiada, że „czystość jest wynikiem działania boskości” i jakkolwiek słowa te nie pochodzą z Biblii, to jednak świadczą dobitnie o znaczeniu, jakie przypisywano i przypisuje się czystości. Czystość ciała jest tak samo potrzebna jak czystość serca i umysłu. 9. Ubieraj się estetycznie, odpowiednio do pory roku, do pogody i do sytuacji, w której się znajdziesz. 10. Rzeczą niezwykle ważną jest tzw. równowaga wewnętrzna, a więc pokój duszy i pogoda serca. Apostoł Paweł pisał: „Albowiem Królestwo Boże, to nie pokarm i napój, lecz sprawiedliwość i pokój, i radość w Duchu Świętym” RZYM. 14,17. Pamiętajmy, że „wesołe serce jest najlepszym lekarstwem” PRZYP. SAL. 17,22, i że „pobożność jest wielkim zyskiem, jeżeli jest połączona z poprzestawaniem na małym” 1 TYM. 6,6. Jak osiągnąć ten pokój serca i duszy? Oto słowa z PS. 119,165: „Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon, na niczym się nie potkną”. Prawdziwa, głęboka miłość do Słowa Bożego i wiara w Boga dają taki pokój. Jezus powiedział: „Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać? Bo tego wszystkiego poganie szukają, albowiem Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Ale szukajcie najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego, a wszystko inne będzie wam dodane” MAT. 6,31-33.
poprzedni wykład:
kolejny wykład: |
|
[ |
||||
|
główna |
pastor |
lekarz |
zielarz |
rodzina |
uzależnienia
| kuchnia
| sklep |
||||
|
|
||||
|
© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. |
||||
 |
|
|||
W
Piśmie Świętym jest wiele powiedziane o cudownych uzdrowieniach. Gdy
do Jezusa przyszedł trędowaty i upadłszy przed Nim na twarz rzekł:
„Panie, jeśli chcesz, możesz mię oczyścić!”, Jezus wyciągnął rękę,
dotknął się go i powiedział: „Chcę, bądź oczyszczony! I natychmiast
został oczyszczony z trądu”
MAT. 8,2.3. Chrystus przywrócił
również życie córce Jaira, jednego z przełożonych synagogi
MAT.
9,18-25. Uzdrowił także natychmiast kobietę, która od dwunastu lat
cierpiała na krwotok
MAT. 9,20-22.
