Set miał charakter dobry, dlatego przeznaczono mu w czynieniu sprawiedliwości miejsce Abla. Był synem Adama i nie odziedziczył z natury Adamowej więcej dobrych cech niż Kain. Urodził się grzeszny, lecz przez łaskę Bożą i przyjęcie nauk ojca Adama czcił Boga przez wykonywanie Jego woli. Odłączył się od potomków Kaina i pracował tak, jak pracowałby Abel, gdyby żył, starając się nakłonić umysły grzeszników do czci i posłuszeństwa względem Boga.

Enoch był świętym człowiekiem służącym Bogu w prostocie serca. Widząc zepsucie rodzaju ludzkiego, odłączył się od potomków Kaina i ganił ich za wielką bezbożność. Na ziemi znajdowali się również ludzie, którzy uznawali Boga, bali się Go i kłaniali się Mu. Sprawiedliwy Enoch przejęty wzrostem zła wśród bezbożnych, nie łączył się z nimi w życiu codziennym. Obawiał się, że przestanie w myślach odnosić się do Boga z taką świętą czcią, jakiej Pan się domagał. Duszę Enocha trapił codzienny widok deptania przez ludzi Boskiego autorytetu. Odłączył się więc od nich i spędzał czas w samotności na rozmyślaniu i modlitwie. Korzył się przed Bogiem modląc się o jeszcze lepsze poznanie Jego woli i czynienie jej. Bóg obcował z Enochem, przez aniołów i udzielał mu Swoich nauk. Oznajmił mu, iż nie zawsze będzie znosił ludzki bunt i że ma zamiar zniszczyć rodzaj ludzki, sprowadzając na ziemię potop.

Piękny ogród rajski, z którego wygnano pierwszych rodziców, miał pozostać na ziemi do czasu, kiedy Bóg zniszczy ziemię potopem. Stwórca Sam zasadził ten ogród i szczególnie go błogosławił.
W Swej cudownej opatrzności zabrał go z ziemi, by go jej znów przywrócić w jeszcze wspanialszej aniżeli przedtem ozdobie. Bóg zamierza zachować okaz Swego doskonałego dzieła stworzenia wolny od przekleństwa.

Zainteresował Enocha również stan umarłych. Zdawało mu się, że sprawiedliwi wraz z bezbożnymi zejdą do grobu i taki będzie ich wspólny koniec. Nie mógł dokładnie zrozumieć dalszego losu sprawiedliwych. W proroczym widzeniu otrzymał wskazówki co do Syna Bożego, który jako ofiara miał umrzeć za człowieka. Ujrzał przyjście Chrystusa w obłokach niebieskich, w otoczeniu zastępów anielskich, by dać życie sprawiedliwym umarłym i uwolnić ich z grobu. Widział również stan poniżenia ludzkości przed powtórnym przyjściem Chrystusa; widział pyszne, zarozumiałe, swawolne pokolenie nieliczące się z przykazaniami Bożymi i wypierające się Jedynego Boga i Pana Jezusa, znieważające Jego krew i pojednanie.

Widział sprawiedliwych ukoronowanych chwałą i czcią, zaś bezbożnych odłączonych od oblicza Pańskiego i spalonych ogniem. Enoch wiernie przedstawiał ludziom wszystko, co mu Bóg przez Ducha Proroczego objawił. Niektórzy uwierzyli jego słowom, odwrócili się od niezbożności i powrócili do bojaźni i czci Bożej. []

PRZEMIENIENIE ENOCHA

Enoch obcując z Bogiem, coraz bliższy stawał się niebu. Jego oblicze, gdy głosił nauki tym, którzy chcieli słuchać mądrości jego słów, promieniowało świętą światłością. Niebiański i święty wygląd uderzał wszystkich. Pan miłował Enocha, ponieważ Enoch wytrwale Go naśladował, miał wstręt do złego i coraz silniej starał się o nabycie wiedzy pochodzącej z niebios, by doskonalej pełnić wolę Bożą. Pragnął jeszcze ściślejszego zespolenia, Panem, którego bał się, szanował i czcił. Dlatego Bóg nie dozwolił, by Enoch umarł jak inni ludzie: posłał Swoich aniołów, aby zabrali go do nieba, by nie oglądał śmierci. W obecności sprawiedliwych i bezbożnych Enoch został od nich zabrany. Ci, którzy go miłowali, przypuszczali, że Bóg gdzieś dla odpoczynku przeniósł Enocha w jakieś odosobnione miejsce. Mimo bardzo starannych poszukiwań nie mogli go nigdzie znaleźć. Zrozumieli, że go nie ma, bowiem Bóg go zabrał.

Życie Enocha jest przykładem dla wierzących, którzy często poddają się zniechęceniu. Podobnie jak Enoch żyją wśród zepsutego i grzesznego ludu znajdującego się w jawnym buncie przeciwko Stwórcy. Mimo to, jeżeli będą posłuszni i będą wierzyli w obiecanego Zbawiciela, żyć będą mogli sprawiedliwie na wzór wiernego Enocha. Zostaną przyjęci przez Boga i wzięci do Jego niebieskiej stolicy.

Enoch, odłączony od świata, spędzający większość czasu na modlitwie i obcowaniu z Bogiem, przedstawia wierny lud Boży ostatnich dni również odłączony od tego co świeckie. Inni ludzie udają się za wszelką pożądliwością przewrotnego serca i rozwijają swoją własną filozofię buntu przeciwko autorytetowi Bożemu. Lud Boży odłączy się od bezbożnego trybu życia i dążyć będzie do czystości myśli i świętości podporządkowując swe życie woli Boga, aż stanie się ono Jego odbiciem. Na wzór Enocha będzie gotowy do przemienienia i wzięcia do nieba. Nauczając i ostrzegając świat, nie będzie brał udziału w zwyczajach ludzi niewierzących, będzie potępiać ich swoim świętym obcowaniem i pobożnym przykładem. Przeniesienie Enocha do nieba przed samym zniszczeniem świata przez potop przedstawia przeniesienie z ziemi wszystkich sprawiedliwych żyjących zanim zniszczy ją ogień. Święci zostaną uwielbieni w obliczu tych, którzy ich nienawidzili za posłuszeństwo wobec Boskich sprawiedliwych przykazań.