 |
|
|
| nadzieja.pl > książki > historia zbawienia > zesłanie... |
|
||
|
archiwum zagadnień: WIEŻA BABEL | ABRAHAM I OBIECANE POTOMSTWO | MAŁŻEŃSTWO IZAAKA | JAKUB I EZAW | JAKUB I ANIOŁ SYNOWIE IZRAELSCY | OBJAWIENIE MOCY BOŻEJ | UCIECZKA IZRAELA Z NIEWOLI | WĘDRÓWKA IZRAELA | PRAWO BOŻE ŚWIĄTYNIA | SZPIEDZY I ICH SPRAWOZDANIE | GRZECH MOJŻESZA | ŚMIERĆ MOJŻESZA | WEJŚCIE DO ZIEMI OBIECANEJ SKRZYNIA BOŻA. LOSY IZRAELA | PIERWSZE PRZYJŚCIE CHRYSTUSA | SŁUŻBA CHRYSTUSA | WYDANIE CHRYSTUSA | PROCES CHRYSTUSA UKRZYŻOWANIE CHRYSTUSA | ZMARTWYCHWSTANIE JEZUSA | WNIEBOWSTĄPIENIE CHRYSTUSA | ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO UZDROWIENIE KALEKI | WIERNOŚĆ WŚRÓD PRZEŚLADOWAŃ | ORGANIZACJA | ŚMIERĆ SZCZEPANA | NAWRÓCENIE SAULA POCZĄTKI SŁUŻBY APOSTOŁA PAWŁA | SŁUŻBA APOSTOŁA PIOTRA | UWOLNIENIE PIOTRA Z WIĘZIENIA | W DALSZYCH KRAJACH SŁUŻBA APOSTOŁA PAWŁA | MĘCZEŃSTWO PAWŁA I PIOTRA | ODSTĘPSTWO | TAJEMNICA NIEPRAWOŚCI | PIERWSI REFORMATORZY LUTER I WIELKA REFORMACJA | POSTĘPY REFORMACJI | ZASTÓJ W POSTĘPIE | PIERWSZE POSELSTWO ANIELSKIE DRUGIE POSELSTWO ANIELSKIE | KRZYK O PÓŁNOCY | ŚWIĄTYNIA W NIEBIE | TRZECIE POSELSTWO ANIELSKIE | TRWAŁY FUNDAMENT ZWIEDZENIE | GŁOŚNY ZEW | ZAKOŃCZENIE CZASU PRÓBY | CZAS TRWOGI JAKUBOWEJ | OSWOBODZENIE ŚWIĘTYCH ZAPŁATA SPRAWIEDLIWYCH | TYSIĄCLECIE | DRUGIE ZMARTWYCHWSTANIE | UKORONOWANIE CHRYSTUSA | WTÓRA ŚMIERĆ | NOWA ZIEMIA „A w owym czasie, gdy liczba uczniów wzrastała, wszczęło się szemranie hellenistów przeciwko Żydom, że zaniedbywano ich wdowy przy codziennym usługiwaniu” DZ. AP. 6,1. Żydzi mieszkali w różnych krajach, gdzie mówiono po grecku. Jakkolwiek większość nawróconych Żydów mówiła po hebrajsku, część z nich mieszkająca stale w cesarstwie rzymskim poza granicami Judei mówiła tylko po grecku. I wszczęło się szemranie między nimi, że greckie wdowy nie były tak hojnie zaopatrywane, jak biedni w Judei. Wszelka w tym wypadku stronniczość zasmuciłaby Boga; wydano więc szybko odpowiednie zarządzenia, mające przywrócić pokój i zgodę wśród wierzących. Duch Święty podał sposób uwolnienia apostołów od obowiązku rozdawania darów biednym oraz innych temu podobnych spraw, aby mogli swobodnie głosić o Jezusie. „Wtedy dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, rzekło: Nie jest rzeczą słuszną, żebyśmy zaniedbali słowo Boże, a usługiwali przy stołach. Upatrzcie tedy bracia, spośród siebie siedmiu mężów, cieszących się zaufaniem, pełnych Ducha Świętego i mądrości, a ustanowimy ich, aby się zajęli tą sprawą; My zaś pilnować będziemy modlitwy i służby Słowa” DZ. AP. 6,2-4. Zgodnie z tą uchwałą zbór wybrał siedmiu mężów pełnych wiary i mądrości Ducha Bożego, aby zajęli się czynnościami należącymi do spraw stołu. Między innymi wybrano Szczepana, Żyda z urodzenia i wiary, który mówił językiem greckim i był dobrze obeznany ze zwyczajami i sposobem życia Greków. Uważano go więc za najodpowiedniejszego na zajęcie tak odpowiedzialnego stanowiska nadzoru nad rozdziałem funduszów przeznaczonych dla wdów, sierot i biednych. Ten wybór podobał się wszystkim, niezadowolenie i szemranie ucichło. Siedmiu wybranych mężów odłączono uroczyście przez modlitwę i wkładanie rąk, do spełniania nowych obowiązków. Nowo wyświęceni nie byli odsunięci od nauczania zasad wiary. Przeciwnie, sprawozdanie mówi, iż: „Szczepan pełen wiary i mocy czynił cuda i znaki wielkie wśród ludu” DZ. AP. 6,8. Byli to więc mężowie, przygotowani do głoszenia prawdy, o łagodnym usposobieniu i zdrowym rozsądku, zdolni do rozstrzygnięcia wszelkich sporów, uspokajania szemrań czy wybuchów zazdrości. Bóg wielce błogosławił wybór braci mających załatwiać sprawy zborowe, dając tym samym możność apostołom wykonywania osobliwego dzieła — głoszenia prawdy. Zbór wzrastał w liczbie i sile. „A Słowo Boże rosło i poczet uczniów w Jerozolimie bardzo się pomnażał, także znaczna liczba kapłanów przyjmowała wiarę” DZ. AP. 6,7. Jest rzeczą konieczną, aby i teraz, tak jak za dni apostołów, zachowywano w zborze ten sam porządek i system. Powodzenie sprawy Bożej zależy w dużej mierze od tego, czy jej poszczególnymi działami kierują ludzie zdolni, odpowiedni do zajmowanych przez siebie stanowisk. Ci, których Bóg wybrał, aby byli kierownikami w dziele Bożym i sprawowali ogólny nadzór nad duchowymi sprawami zboru, powinni być według możności zwolnieni od zajmowania się sprawami doczesnymi. Kogo Bóg powołał do głoszenia Swojego Słowa i Swojej nauki, powinien mieć czas na rozmyślanie, modlitwę i badanie Pisma. Zajmowanie się sprawami mniej ważnymi, administracyjnymi i obcowanie z ludźmi o różnych usposobieniach, temperamentach, przyćmiewa własny pogląd na sprawy duchowe. Jest rzeczą wskazaną, ażeby wszelkie sprawy natury administracyjnej powierzano właściwym urzędnikom. Gdyby jednak były tak trudne, że rozstrzygnięcie ich przewyższałoby możność urzędników, należy przedstawić je na radzie tych osób, które czuwają nad całym zborem.
poprzednie studium:
kolejne studium: opracowanie tekstu © 2001 A. Martyniuk-Gillner, M. Piłat |
|
[ |
||||
|
główna |
pastor |
lekarz |
zielarz |
rodzina |
uzależnienia
| kuchnia
| sklep |
||||
|
|
||||
|
© 1999-2003 NADZIEJA.PL Sp. z o.o. Wszystkie prawa zastrzeżone. |
||||
 |
|
|||
